Ik had in de beginjaren van mijn uitvaart carrière een dubbele baan. Omdat ik bij de uitvaartorganisatie een parttimecontract kreeg besloot ik mijn baan in de detailhandel, Albert Heijn, aan te houden voor 2 ochtenden. En in overleg met beide werkgevers was dit prima te combineren.
Op één van die AH ochtenden word ik gebeld door collega van de uitvaartzorg of ik ’s middags naar een familie wil om een uitvaart te bespreken. Dit zeg ik toe en geef aan na mijn werktijd terug te bellen voor de gegevens en zij kan een afspraak voor mij maken met de familie hoe laat ik bij hen kan zijn.
Wat ik al wel wist dat het om een mevrouw ging van begin 80 jaar en dat ik moest bespreken met dochter en schoondochter omdat vader in het ziekenhuis lag.
Terwijl ik mijn werk weer op pak laat zo mijn gedachten gaan over wat ik deze familie kan bieden, word ik weer gebeld door dezelfde collega of ik vanmiddag nog een uitvaart wil bespreken.
Ik wil aangeven dat dit wel wat veel wordt voor een beginnende uitvaartverzorger maar zij onderbreekt mij door te zeggen dat ik bij dezelfde familie moet zijn. Huh???
Zij vertelt mij dat vader ook is overleden, binnen 24 uur beide (schoon)ouders overleden. Hoe is het mogelijk?
Dit is voor mij, op dat moment beginnende uitvaartverzorger, wel een uitdaging. Hoe ga je daar mee om, een dubbele uitvaart bespreken, maar leergierig als ik ben ga ik het gesprek aan.
In het gesprek met de dames wordt mij verteld dat vader een behoorlijke operatie had ondergaan en dat moeder en schoondochter gisteravond na het bezoekuur thuis kwamen, koffie wilden gaan drinken, toen moeder onwel is geworden en overleden. De dames moesten dit vreselijke bericht aan vader vertellen. Die arme man kon dit vreselijke bericht niet aan en overlijdt korte tijd later. Vader en moeder waren altijd zeer hecht geweest en erg aan elkaar verknocht.
Zo besluiten we samen met de familie dat dit een uitvaart wordt waar beide ouders centraal staan ofwel een crematieplechtigheid met twee overledenen. Ook het vervoer naar het crematorium gaan ze samen in één auto, plannen we extra tijd in de aula, meerdere muziekstukken en toespraken. Alles samen, behalve het crematieproces dit moest apart omdat de wet dit niet toestaat.
Hoe bijzonder het ook allemaal was en hoe mooi het ook verliep, ik had intens te doen met dochter en schoondochter, haar man was enkele jaren geleden overleden, waren binnen 24 uur hun beide (schoon)ouders kwijt. En ja dan ben ik ook niet van steen en pink ik rustig een traantje weg.